Programy antyplagiatowe – informacje, zasady działania

Od kilku semestrów, przed oddaniem pracy dyplomowej do dziekanatu, studenci muszą najpierw wgrać jej treść do programu antyplagiatowego, dostępnego na stronie danej uczelni. Dopiero po zaakceptowaniu i sprawdzeniu poziomu poprawności pracy można ją wydrukować i przygotować do obrony. Pracy zostaje przydzielony indywidualny numer, który potwierdza, że dzieło zostało sprawdzone i poprawnie przeszło procedury antyplagiatowe.

Czy programy antyplagiatowe dobrze spełniają swoją rolę?
Niezupełnie. Tego typu programy sprawdzają i procentowo określają ilość wyrażeń, które brzmią identycznie, jak te zawarte w bazie dzieł istniejących. Biorą pod uwagę zarówno treści naukowe – specjalistyczne, jak i te, które należą do języka potocznego. Może się więc zdarzyć, że o poziomie naszego plagiatu decydują słowa, które występują niemal w każdej publikacji, ponieważ są wyrażeniami frazeologicznymi lub zdaniami popularnie występującymi, nie posiadającymi praw autorskich. Jak mówi jednak definicja plagiatu – jest to podpisanie się pod dziełem innej osoby lub wykorzystanie jej tekstu bez podpisania autora oraz oznaczenia go cytowaniem. W związku z tym, powstają coraz bardziej udoskonalone algorytmy, które pozwolą uniknąć niepotrzebnego oznaczenia plagiatem wyrażeń, które nim nie są. Niesie to za sobą również coraz mniejsze możliwości „oszukania” programu.

Po sprawdzeniu naszej pracy przez system antyplagiatowy, mamy wgląd w raport mówiący o tym, co zostało sprawdzone. Zarówno promotor, jak i student mogą przeanalizować, które części były najbardziej problematyczne i czy poziom plagiatu, który został wykazany ma zgodność ze stanem faktycznym pracy. Dlatego, jeśli jesteśmy przekonani o naszej samodzielności przy tworzeniu dzieła, warto sprawdzić dokładnie, co wykazał raport.