Przydatne skróty w pracy dyplomowej

Zapewne spotkaliście się z takimi wyrażeniami, jak "ibidem", "idem", czy "opus citatum". Skróty te można znaleźć w przypisach prac dyplomowych. Skróty te pochodzą z języka łacińskiego, jednak w niektóych wypadkach są używane polskie zamienniki.

Zacznijmy od najczęściej spotykanego wyrażenia "ibidem". Czasami można zauważyć też wersje skrócone, czyli "ibid." lub "ib.". W literaturze anglosaskiej możemy się spotkać także z wariantem "ibid". Polska wersja skrótu brzmi "tamże" lub "jw.", czyli "jak wyżej".

W jakich zatem przypadkach stosujemy wyrażenie "ibidem"? Wyrażenie to stosuje się w przypisach, gdy odnosimy się do tego samego źródła, co w poprzednim przypisie. Jak to wygląda w praktyce? Posłużę się fragmentem bibliografii z książki Frantza Vaillanta, "Roland Topor. Zduszony śmiech" (Warszawa 2009):

³⁸³ Roland Topor, Bal na ugorze, dz. cyt., s. 11.

³⁸⁴ Tamże, s. 24.

W powyższym fragmencie można zauważyć nie tylko "tamże", czyli "ibidem", ale także "dz. cyt.", czyli "op. cit.". Skrótu tego używamy jeśli pomiędzy kolejnymi przypisami odnoszącymi się do tej samej publikacji pojawia się jakiś inny. Rozwinięcie skrótu "op. cit." to"opus citatum" (łac. "dzieło cytowane") lub "opere citato" (łac. "z cytowanego dzieła"). Polski skrót brzmi "dz. cyt.", co można było zaobserwować w fragmencie z książki poświęconej Rolandowi Toporowi.

Skróty "ibid." i "op. cit." są oczywiście najczęściej spotykany. Warto wymienić jednak jeszcze kilka innych:

• "id.", czyli "idem" (polska wersja "tenże") - tenże,
• "v.", czyli "vide" (polska wersja "zob.") - zobacz,
• "vol.", czyli "volumen" (polska wersja "wol.") - wolumin.

Sprawdż także zasady tworzenia rozdziałów w pracy dyplomowej.

fot. stokpic.com/Ed Gregory